پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اصلا به ما چه؟ به ما چه سه و نیم میلیون دانش آموز به سخت افزار یا به شبکه ارتباطی دسترسی نداشتند؟ به ما چه که این‌ها دارای افت تحصیلی می‌شوند و روی آینده شان تاثیر می‌گذارد؟ به ما چه این گروه، مدیران و شهروندان و کارشناسان ۳۰ تا ۳۵ سال آینده این مملکت می‌شوند و ممکن است انتقام روز‌های سخت را بگیرند؟ به ما چه آموزش و پرورش کشور بجای مدیریت چابک و چابک سازی مدیریتی، مملو از نگاه سیاسی است؟ به ما چه این سیاست زدگی در انتخاب وزیر به اوج می‌رسد؟ به ما چه با نادانی و اهمال، نسل کشی استعدادی و توانمندی می‌کنیم و برای گذران زندگی چند مدیر ریز و درشت و تکه فرش رسیده به ان‌ها، عرش کودکان و آینده سازان این مملکت را به آتش می‌کشیم. به ما چه که خانم رضوان حکیم زاده معاون محترم و کوشای وزارت آموزش و پرورش، دلسوزانه حرف می‌زند و به دنبال راهکار است؟

سخنگوی دانشگاه آزاد اسلامی نسبت به کلاهبرداری از داوطلبان با وعده فروش صندلی پزشکی در این دانشگاه هشدار داد.

حرکت در مسیر عدالت آموزشی ملزوماتی دارد که بدون توجه به آنها نه‌تنها کمکی به بسط عدالت‌ آموزشی نمی‌شود بلکه به شکاف موجود بیش‌ از پیش دامن زده خواهد شد.

میل به دانشجو شدن و تب قبولی در دانشگاه، آن هم دانشگاه‌های سطح یک- روزگاری چنان در میان خانواده‌ها و دانش‌آموزان بالا بود که هم ورود به دانشگاه کعبه آمال دانش‌آموزان شده بود و هم بسیاری از خانواده‌ها طی کردن مسیر موفقیت فرزندانشان را در گرو گذشتن از سد کنکور می‌دانستند، در این فضا گروهی از بهترین دانش‌آموزان در یک رقابت طاقت‌فرسا غول کنکور را شکست می‌دادند و وارد دانشگاه می‌شدند و در ادامه، خروجی دانشگاه‌ها نیز افرادی دارای تخصص و مهارت بودند.

بعد از گران‏ شدن بنزین، ناتوانی برخی مردم از پرداخت کرایه‌های تاکسی و تبدیل به آرزو شدن تجربه نشستن روی صندلی‌های نسبتا نرم تاکسی‌های تهران ـ البته به شرط خوش‌‏شانس بودن و به تور افتادن یک خودروی نونوار و نه فرسوده ـ حالا نشستن روی صندلی‌های خشک و استخوانی اتوبوس‌های تهران به لطف مسئولان محقق شده است.